Dedektif Sunay Kanmaz

"Maktül orta yaşlarında, genç görünen bir kadın; adı Suzan. Gece yarısı, geniş ağızlı bir bıçakla, boğazı kesilerek öldürüldü. Olayın tek bir görgü tanığı var. Ve tek bir şüphelisi... Suzan'ın bir ay önce kalp krizinden ölen kocası Ayhan. Ayhan'ın mezarı kontrol edildiğinde orada olmadığı kesinleşti. Mantık 'Böyle bir şey olamaz' diyor, batıl inançlar ise 'Ayhan'ın lanetlendiğini' söylüyor. Bize gerçekleri gösteren şey mantığımızdır...Bir ay önce ölen adam, cinayete kurban giden karısının tek şüphelisi nasıl olur?"  Sunay notlarını toparladığında saat sabaha karşı 05:57'ydi. Eve geldiğinden beri kafasında bir mantık oturtmaya çalışıyordu. Telefonun alarmını saat 10:00'a ayarladıktan sonra biraz uyumak için odasına gitti. Uykuya dalması çabuk olmamıştı.... Sunay uyandığında henüz alarm çalmamıştı. Artık kısacık uykusu, önünde ise kocaman bir gün vardı. Söylenerek yatağından kalktı. Haftalardır tezgahında bulaşık biriktirdiği mutfağına

Sunay aç artık şu lanet kapıyı!" Sunay son notlarını aldıktan sonra çalışma masasının başından kalktı. Çelikten yapılma, ahşap renkli kapıyı araladığında karşısında Başkomiser Ekrem duruyordu. Sunay kapıyı açtığında Ekrem hızlıca içeri daldı. Sunay'ın evi fazla büyük değildi; iki oda, bir salondan ibaretti... Sunay yarı meraklı, yarı neşeli bir  gülümsemeyle; eski, kaplaması aşınmış koltuğuna oturdu. Ekrem sinirli bir şekilde "10 dakikadır kapının önünde senin kapıyı açmanı bekliyorum; sırıtmayı kes!" dedi. Sunay suratındaki gülümsemeye nazaran daha ciddi bir cevap verdi "Notlarımı gözden geçirirken yarı da kesmeyi sevmiyorum. Dua et, sadece 10 dakika bekledin" dedi, ardından daha sinsi bir gülüş atarak "Hem teknoloji çok ilerledi, gelmeden önce arayabilirdin" Ekrem alışkındı Sunay'ın davranışlarına ama bu akşam ayrı bir telaş içindeydi "Zaten daha fazla bekleyemezdim. Şuan bir olay yerine gidiyorum, geçerken seni de almak istedim; çünk